De moarntiid is noch fol ûnthjit
foar hiel de dei troch strieljend ljocht,
in krânse yn de jûntiid foar de winner,
dy’t troch it libben giet mei nocht,
noch net fan wat der oankomt wit.

It swurk jout al de omslach oan,
mar as men inkeld strielen sjocht,
dy’t as oerwinnend troch de wolken brekke,
harren spegelje mei nocht,
dan strielet troch de dei de moarn.

De wolken ha it swurk beset
en jeie driigjend oer ’t bestean,
dêr’t stoarm en weagen noed en ’t near oplizze,
mar salang’t it ljocht noch skean
der ynfalt, is it nea te let.