Finlân, ûnder ’t wyt ferskûle
lizze moannenlang de stive lea,
in kleed dat tsjûget fan de dea,
lykwols ferburgen hâldt de kûle.

Earder sil de hichte sprekke
dat de dea sa ierdegrau net sjocht,
dat bjirken hâlde swart-wyt rjocht
de rêch, de rym sil dy net brekke.

Want salang’t de lynks syn spoaren
rinne oer it kleed nei ’t kûleplak,
dêrboppe meterdik it dak,
sil net de dea it lân bekoare.

Twa skilderijen fan Akseli Gallen-Kallela
(1865-1931), in Finske skilder
dy’t it lânskip fan syn heitelân
op karakteristike wize op doek werjoech:
– Berime bjirken
– It skûlplak fan in lynks