It is maart
en yn it Simmerrak,
noch iepen, driuwe koarken,
elk syn eigen plak,
dochs lyk fan aard.
’t Hat wol wat
mei angels op ‘e kaai,
mar sûnder fangtoeristen,
út it striidfjild wei,
de fisk ta spot.
Stjerrend wier
en kâld, se steane wiis
te praten oer de koarken:
byt… it boltsje iis
is foar de sier.
|
