Hy hat it sjoen, de keunstner,
dat heroysk folk fan Michelangelo
yn Rome by it Lêste Oardiel,
mei har ierdske spieren, doe en no
yn ’t lêst, mar tsjuster wie har siel.

De keunstner hat it lêzen,
Dantes folk dat sweefde yn it helske gea;
nei ’t rôve foardiel folge ’t niediel
mei dochs hope op in sêfte dea,
mar ivich lije soe har siel.

Hy waard soldaat, de keunstner,
yn syn ieren ’t Frânske revolúsjebloed
dat brûsde, mar net yn syn foardiel;
finzen yn de kriich joech him dochs moed
te sjen wat libbe yn syn siel.

De keunstner seach it sweven
fan ’t heroysk folk by ’t oergean fan de tiid,
dat wachte op it lêste oardiel,
freegjend hoe’t ferrûn har ierdske striid…
waard hel of himel harren diel?

* D.P.G. Humbert de Superville (1770-1849)
gie yn 1789, it jier fan de Frânske revolúsje,
foar tsien jier nei Rome.
Dêr seach er de masterwurken fan Michelangelo  
en lies er ‘De Godlike Komeedzje’ fan Dante.