fan Peter Paul Rubens*
’t Wie net de moanne op it paad
dy’t fierde nei Egypte,
mar wol joech yn neare nacht
syn ljocht, dat net Herodus’ skaad
ferburgen oer de stiennen wipte.
Dat Joazef seach wol achterom
nei ’t byld fan heil op ierde,
brocht troch ingels yn de nacht
en ’t leave soantsje yn de slom…
o God, dat wy net fan him skiede!
As hoedersjonges wjukken ha
en lykas ingels fleane,
rûzje sy it tsjuster yn,
sa gie it op ‘e takomst ta,
it nuodlik achterom wie nearne.
De moanne achter lei foar dea,
mar ’t libben ljocht beweegde,
skode stappend ’t tsjsuster yn
en foel de jonges op ‘e lea
dy’t songen fan God yn de hege.
Peter Paul Rubens (1577-1640)
waard berne yn Siegen (Dútslân)
en stoar yn Antwerpen.
Hy wie acht jier yn it bûtenlân
(Italië en Spanje) en wurke dêr
oan grutte opdrachten.
|