Zij leven aan de rand van ’t water,
’t meer dat geeft de kost, niet meer,
hij heeft zijn boot, een lange stok,
een touw, het net, niet meer,
de vis komt dan wat later,
maar het is en blijft een gok.

Daar staat hij aan de rand van het bestaan,
de lucht betrekt, ’t wordt ander weer.

Zij blijven aan de rand van ’t weiland,
want wat is er nu nog meer
dan bloemen plukken voor de sier
en dromen bij het meer
van maagden in maand mei, want
wat is ’t lieve leven hier?

En knielend aan de rand van het bestaan,
kruipt zij naar hem, haar heen en weer.

* Puvis de Chavannes (1824-1898)
was een Franse symbolistische kunstenaar,
die monumentale schilderijen maakte.