fan Lambert Jacobsz.*
De âldste wie net by de hannel,
hong ferstive oer de lege put,
wat hie it libben noch foar nut,
wêr wie syn broer en wêr de mantel?
Hy, Ruben, moast der wol mei komme,
oan syn âlde heit de tiding dwaan,
it soe him út it lykwicht slaan,
hoe wie syn broer te pakken nommen?
Syn broers ha ’t Ruben witte litten:
hannel doe en hannel mei de heit,
’t wie fantasy, mar ek in feit,
de mantel soe ’t ferskil wol witte.
Troch bloed ha sy de mantel helle
neffens harren byld fan ’t wylde bist,
it hie dochs kinnen dizze list?
De âldste soe it heit fertelle.
It kaam de âlde op it searste
plak, syn hert foar Joazef rekke stil,
de soannen wiene goed fan wil,
lykwols de heit liet him net treaste.
* Lambert Jacobsz. (1598-1636)
Skilderij ‘Jakob werkent de bluodrige mantel fan Joazef’
|
