Hy pakte wat er drage
koe en flechte mei de seine yn de siel
by ’t eigen folk wei nei it easten,
hie oan de oaren part noch diel,
mar libbe wol mei fragen.

Jûns lei syn wurge holle
op in stien, hurd as it flechtsjen sels, ’t bestean
fan Ezaus grime dy’t him folge,
syn broer feroare yn in earn,
it sjen waard him tefolle.

Hy seach mei oare eagen
nei de ingels op ‘e ljedder, nei him ta
en wer omheech, dêr siet de Iene:
‘Do flechter silst de seine ha,
al koest net sûnder leagen.’

* Luca Giordano (1634-1705)
Skilderij ‘Jakobs dream’