Zij had wat liefs en ook devoots
alsof zij open in het leven stond
voor ’t geven en ontvangen,
maar onder haar bewoog de grond
en voor haar ogen kwam iets roods.

Het leven hield zij losjes vast
en hield van vogel, boom en bloem,
van klaver tot papaver,
ze streefde niet naar geld of roem,
maar wachtte hoe iets soms verrast.

Zij liet zich op de golven gaan
van het heelal dat om haar heen bewoog,
’t gevolg van het laudanum
dat zij aanbad, gesloten oog
en open hand, haar hoge waan.

De vogel van de geest was rood,
gestuurd door Christus op de achtergrond,
de snavel met papaver,
waar zij haar laatste troost in vond,
voor ’t oog de engel van de dood.

* Dante Gabriel Rossetti (1828-1882)
was de zoon van een Italiaanse vluchteling,
die zich in Engeland vestigde.
Hij trouwde met Elizabeth Siddal,
die twee jaar later zelfmoord pleegde
door een overdosis laudanum.
Het schilderij laat de vrouw in extase zien
op het moment dat zij sterft.