Ze staan er nog, de grachtenhuizen van de stad,
herinnering aan schone dagen,
beide torens waar de tijd geen vat op had,
wanhopig grauw, al jaren niet veel wijzer,
want het is de tijd van vuur en ijzer.

Ze stromen nog, de grachten onder bruggen door,
maar ’t grauwe water gaat steeds trager,
vissen drijven mee, maar krijgen geen gehoor,
de fabrikant heerst als voorheen de keizer,
want het is de tijd van vuur en ijzer.

Hij staat er net en kijkt het stadsgebeuren aan,
de dichter van het symbolisme
ziet door stenen heen, die hij benoemt als waan,
zijn ogen, lucht en water, nog wat grijzer,
want het is de tijd van vuur en ijzer:

‘Het water van de oude grachten achterlijk en debiel,
zo troosteloos, te midden van de dode steden…’

* Lucien Lévy-Dhurmer (1865-1953)
was een van de beste Franse symbolisten.
Hij bereikte een harmonie van kleuren
die in nauw verband staat met het beeld
dat hij wilde oproepen.
Schilderij ‘Portret van Georges Rodenbach’,
een symbolistische dichter.