Elk wit, der moatte grinzen wêze
fan net fierder, hjir oan ta
en wa’t dêroer giet, wol de boeien ha,
wat better is as wetten lêze.

It wedstriid- en tribunewetter
binne skieden troch it read
fan boeien, mar de ûnderfining leart:
soms fleane bollen op ‘e kletter.

It barde yn it neare tsjuster
op ‘e grins fan Earnewâld,
it tilde readich op, wol fjirtichfâld,
se wiene daliks ’t far al bjuster.

It gie oer alle grinzen hinne,
springend as in skippybal,
foarby Terherne kaam de frije fal:
in hekserûnte yn de sinne.

De grinsferlizzers, net te finen,
ha de plysje klauwen jûn,
it tilde op fan boaten, yn it rûn
liet elk syn ljocht oer ’t foarfal skine.