It wie yn de betide moarn
doe’t út ‘e hege himel wei
de kleur dy’t har it bêste lei
klear kundige har kommen oan.

In ingel hie se opdracht jûn,
sa’t moeke koe, rjochtút en fel,
te tekenjen foar har hotel,
mar wol oan de tradysje bûn.

Sa kaam ’t ûntwerp op ierde del
en Snitsers fûnen: ’t is al klear,
oan moeke Jikke by de Hear
komt ta in himelsk moaie yell:

‘Us moeke past yn ’t shantykoar,
se sjongt earst bas en klear is Kees,
se bliuwt as kelner yn de race
en as it knypt, sjongt se tenoar.’

Mar moeke Jikke wie net bliid,
de bou gie stadich, wie te flak,
dus kaam in ingel op it dak,
de pannen leine doe op tiid.