Zij zou Maria kunnen heten,
maagd in die verhalen-reeks,
zoveel als anemonen naast haar schoot,
maar haar naam is Monica,
geplukte bloemen gaan gauw dood.

Zij zag een veld met anemonen,
bonte kleuren tussen ’t groen
van hoop op een verlengd seizoen,
maar vertellen kon zij niet,
dat zouden anemonen doen.

Geef aan de westenwind de twijfel,
wordt het regen of een storm?
De oostenwind schroeit wolken weg
en knaagt aan kleuren als de wortelworm.

Laat niet de wind van ’t noorden komen,
bont en blauw slaat hij met kou.
De zuidenwind voert aan een stroom
van warme kleuren, bloeiend als een vrouw.

Zij zou Maria kunnen heten,
bloeiend als een anemoon
en sierlijk dansend op de zuidenwind,
maar haar naam is Monica,
die bloemen plukte als een kind.

* Schilderij ‘Windbloemen’
(1902 – 114 x 79 cm.)