Bargebongel-spul

fan Barent Fabritius

Hy hinget mei de snút
deunby de tegelflier,
de rêch rêst op in ljedder,
it libben is derút.

Sy wiene dêr ek by
en seagen ’t slachtsjen oan
as wie it neat bysûnders,
foar harren wie ’t net nij.

Folwoeksen wie it bern,
sa waard it doe besjoen,
alhiel net as in wûnder,
men moast him net ûntsjen.

Snotbongels wiene ’t wol,
dy’t bargen ûnder ’t miel
en boarten mei de bongel,
dêr rekken se fan fol.

* Barent Fabritius (1624-1673)
Skilderij ‘Slachte baarch’