mei 10, 2019
fan Richard Westall*
Lit Damokles mar rinne
oan it hôf fan Dionysius,
hy joech heech op fan syn bestean
en lok, in seldsum lot
om mar ien kear te winnen.
In feestmiel kriich er oanbean
fan diktator Dionysius,
dat kaam nêst syn fertsjinne lean;
hy seach syn foarst as god,
op ’t lok liet hy him foarstean.
Lit Damokles mar ite
mei it swurd fan Dionysius
krekt boppe ’t brein fan syn bestean,
hy wist net fan it hoe
of wat, dus gjin ferwiten…
… oan Damokles, dy’t rinne
koe nei ’t miel fan Dionysius,
hy soe noch net nei ’t deadsryk gean;
dat barde dêr en doe…
soe soks noch heevje kinne?
* Richard Westall (1765-1836)
Skilderij ‘It swurd fan Damokles’