Swarte iisfûgels

fan Emile Claus*

De himel kleuret as by jûn,
mar ’t is noch winterdei,
de tint fan ’t fûgeltsje fan ’t iis
hat oan it lânskip skientme jûn,
mar kleuren kinne net ferfange
it flitsen en de fangst dêrnei.

Gjin tûke hinget oer it iis,
te dik en ek te hurd
om mei de snaffel troch te slaan,
it is foar ’t fûgeltsje in griis,
it hat nei waarmer oarden lange
en leit no stiif fan kop oant sturt.

Op tinten komt bewegend swart
mei sliden foar de gong,
de jonge fûgels fan it iis;
se ha har op ’e snie al ward
en sille mei bloedreade wangen
de poel op, wylst it iisbist sjongt.

* Emile Claus (1847-1924)
Skilderij ‘De iisfûgels’