It wide wetter fan de Snitser mar,
dêr’t loften leech oerhinne saaie,
draacht in inkeld skip troch ’t far,
mar moarn sil ’t oars en hurder waaie,
want dan is de skûtsjefloat oan bar.

It romme wetter lûkt it skipsfolk oan
dat fart yn kapitein syn sloepen,
oan it stjoerrêd stiet de soan
dy’t dreamt om op it dek te krûpen,
’t leafst as winnend skipper, hiel gewoan.

’t Gewoane wetter is foar it publyk
mei ’t anker achter reade bollen,
mar wa’t oars en net omlyk
wol, hat net folle mear te wollen
as te lichten ’t anker út it slyk.

It wetter fan it start- nei finishskot
is foar it stridend folk dat siket
om de romte, dûkt yn ’t gat
by boeien, tagelyk sa’t liket,
lykwols wint mar ien it lokkich lot.