juni 15, 2019
fan ûnbekend*
In twadde brief is nei jim kommen,
fan de oare kant, wer út Efeze wei;
wy ha in drege tiid meimakke:
twivel tusken trochgean of de dea,
ús libben stie hjir faai.
Mar God hat ús bestean ferromme,
dat ik koe wer trochgean, lykas oars op wei,
doe ha ik nije plannen makke:
hinne en werom nei jimme ta,
mar ’t is der net fan kommen.
Ik wit dat jim it my ferwite
dat ik no net kom en mei twa mûlen praat
as hie ik jim dêrmei te pakken,
mar myn nee is nee, myn ja is ja,
ik wyk net ôf fan ’t paad.
Dus rop ik God op as myn tsjûge,
Dy’t net nee seit, mar yn Kristus ja sein hat;
troch net te kommen, woe ’k jim sparje,
net om baas te spyljen, soks bart nea,
jim hoege net te bûgen.
* Ikoan ‘Paulus’
juni 14, 2019
fan Giovanni Lorenzo Bernini*
Hoe kin in faam no troffen wurde
mei ’t gefolch dat leafde har ûntgiet?
Sjoch mar nei Daphne, wrâldferneamd
troch ’t rûzjen oan de ein, har wurden.
Heit Ladon rûze troch syn weagen,
as riviergod song er faak dit liet:
‘Do dochter dy’t oer leafde dreamt,
do rekkest manlju mei dyn eagen.’
God Eros woe Apollo reitsje
mei in gouden pylk, it wie út wraak,
dat hy fereale waard op har,
de nimf, sy koe mei ’t each fermeitsje.
In leaden pylk hat Daphne rekke,
sa ûntnaam god Eros har de taak
om leaf te ha, sy hie gjin kar,
Apollo koe har hert net brekke.
Heit Ladon hearde Daphne smeken:
‘Lead is swier, ’k wurd leaver in laurier.’
It trof, har wurden rûzen fier,
Apollo droech har ta in teken.
* Giovanni Lorenzo Bernini (1598-1680)
Byld ‘Apollo en Daphne’