juni 3, 2019
’t Rûn fan ’e moarn tsjin achten;
by de brêge oer de âlde feart
begûn de nacht te brekken,
oer de kym kroep earst it read…
ik ha net langer wachte.
’k Rûn troch, woe fierder komme
mei myn tinzen oer in nije tocht,
dy’t mei in klap trochbrekke
koe wêr’t men net mear oan tocht:
it moat der dochs fan komme…
Hy koe der wol op rinne,
yn de midden fan de Houkesleat;
en soe it iis dêr brekke,
foar de miuw rûn ’t net ferkeard…
op wjukken koed er winne.
juni 2, 2019
fan ûnbekend*
Hingjend tusken wolk en ierde,
stadich fallend ûnder doek,
fernimt men de sensaasje
fan it sweven op termyk;
oan earn en falk gelyk
sil men de earmen spriede.
Albert Berry hat fernommen
wat him dreau de hichte yn:
it útsicht op prestaasje,
earste, oan gjinien gelyk,
tichtby it himelryk
en swevend ûnderkomme.
Fûgels kinne hingjen bliuwe
op termyk, dreaun troch de wyn;
de minske komt mei graasje
swevend op de ierde del…
de earste bliuwt yn tel,
lit him op eare driuwe.
* Foto ‘Albert Berry’