juni 17, 2019
Lêste deadewinsk
Ferlern leit er derhinne,
wylst it sulver ljochtet op
foar miuwen dy’t al fleane
mei in dûkflecht yn de kop
nei twa reade stiennen.
Ferlern wie hy al langer
oan de hoek, proai foar in snoek,
dy hat syn sturt te pakken
nommen, fielde doe de hoek…
op ’e kaai gjin fanger.
Ien each lit hy noch stoarje
as ferwyt yn deade steat:
‘Jim lizze ek derhinne,
sinkend yn de Houkesleat,
dêr’t wy jimme narje.’
juni 16, 2019
fan ûnbekend*
fan Willy Stöwer**
It is tefolle om te neamen,
want titanysk wie it skip,
mei fjouwer skoarstiens nei de hichte
stiek it goaden nei de kroan,
in stomer út ’e djipste dreamen.
Dus wêrom net ferneame
út it reuzeskaai, ferneamd
troch tsjin de goaden fûl te striden,
dochs kaam ’t op ’e driuwkrêft oan,
ûnmachtich troch de wetterstreamen.
De kjeld liet stream en bloed befrieze,
bergen riisden heger op
as fjouwer skoarstiens, dy’t fansiden
seagen goaden op ’e troan,
dat Titan moast de striid ferlieze.
De kont woe boppe wetter rize,
grutsk, it wie syn lêste wil
foar’t hy titanysk nei de lichte
glied, ferstoarn wie doe de toan
fan Titan sil de koers wol wize.
* Foto ‘Titanic’
** Willy Stöwer (1864-1931)
Tekening ‘Undergong fan de Titanic’