juni 25, 2019
van Caspar David Friedrich*
Met beide had hij afgesproken
als ervaren kapitein,
die oceanen had bevaren
bij mane-… zonneschijn,
nu zit hij uitgevaren
te wachten op wat komen zal.
Het ogenblik is aangebroken
voor een uitgespreid verhaal,
dat uitgaat boven zijn ervaring,
mysterieus van taal,
geen vragen naar verklaring,
het antwoord komt uit het heelal.
Het eerste maanlicht roept het spoken
van twee kleine schepen op,
die langzaam komen aangevaren,
geen climax nog in top,
wat brengt hen tot bedaren…
het scheepsvolk is nog niet aan wal.
Plots is het grootste opgedoken
uit het niets, ’t komt vlug vooruit;
terwijl de dames blijven staren,
maakt hij het windgeluid,
één rent met veel gebaren
weg, zijn verwachting is er al.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Opkomst van de maan boven zee’
juni 24, 2019
Fan fierren is er kommen,
oanflein wêr’t leech wetter wie,
it favorite itensplak,
mar earst woe hy bekomme.
Syn snaffel, fier nei foaren,
woech der op ’e flecht flink yn,
kriich reizgjend amper syn gerak,
koe yn de loft net score.
Doe’t hy de kop wer tille
koe, rjocht op ’e poaten stie,
wie ’t wetter yn syn eagen flak
genôch foar fangst en wille.
’t Gie op en del en hinne
wer, de snaffel leppele
mar troch, it gie op syn gemak,
sa’t leppelbekken kinne.
