juni 27, 2019
fan Jan van Goyen*
It wie net foar de earste kear
dat hy in swarte himel seach,
mar altyd wie it troch it finster,
dat lûd joech troch de rein en heil
en troch de wjerljocht glinster.
Hjoed wie er op ’e bou by ’t strân
by kleare loft en lege weach;
gjin each hie hy foar wat der riisde,
omdat er bûgd stie boppe ’t lân,
dat him syn plicht oanwiisde:
‘Sa silsto swittend oan it wurk
as Adam dy’t nei ’t boulân teach
om dêr te bodzjen yn de sinne!’
Doe seach er it berûne swurk…
wêr koed er doe noch hinne?
Foar him wie it de earste kear
dat hy God ljochtsjen bûten seach,
syn grime hearde yn de tonger;
mei hannen gear bea hy om heil,
oars kriich syn kroas thús honger.
* Jan van Goyen (1596-1656)
Skilderij ‘Tongerloft’
juni 26, 2019
fan Abraham van Diepenbeeck*
Ik moat wol bûtenwenstich sprekke
as skepte ’k op oer eigen dwaan
en sizzen, lykwols wa bin ik?
Twa kristenmisken wiene bûten
dizze ierde, út harsels ek rekke.
It paradys waard iepenbierre,
in fisioen, sa’t ik ek hân
ha ûnderweis, mar wa bin ik?
Ik ha oeral gemeentes moete,
faak mei blidens, soms wie ik beswierre.
Dat bin ik ek op oare wize:
in stikel stekt my yn de lea,
in satansboade slacht mar ta
as moast ik alle dagen boete
dwaan, mar God sil my syn wegen wize.
* Abraham van Diepenbeeck (1596-1675)
Skilderij ‘Heilige Paulus’