juli 8, 2019
’t Kaam fleanend oer, as in ynvaazje,
dûkend doe, op jacht nei fisk en iel,
massaal gie ’t op en del
mei swarte wjukken duvelsk rap,
it hie wat fan in hel.
In yllustraasje foar it minskdom
dat it fleanend nei de djipte giet
yn in klimaat mei iis
dat teit, út gletsjers wer in hap,
de wrâld is fan de wiis?
Sjedêr… de fûgel sûnder faasje
sit al tiden briedend op it nêst,
te lang foar libben kroas,
syn swarte wjukken wurde slop,
it is foar har net oars.
juli 6, 2019
fan Meester Arnt van Kalkar*
Myn leave bern, hoe ha ’k it no
mei jim as slaven fan de goaden?
Ha ’k jim God net kennen leard
om Him mei hert en siel te tsjinjen?
It giet no op ’e kop ferkeard,
foar’t jim dy stjitte, rop ik: ‘Ho!’
Wurd nei de geast oan my gelyk,
want ik bin ek gelyk oan jimme
wurden; net nei ’t lichem dat
doe siik wie, dochs ha ’k jimme tsjinne
en jimme my, dat die my wat,
as wie ’k Gods ingel, himelsk ryk.
Ik ha it no by jim bedoarn,
as wie ik jimme grutste fijân,
want kweamachten ha it wûn
as jimme net werberne binne,
dus libje nei de geast ynsûn,
oars bin ik glêd mei jimme oan.
* Atelier ‘Meester Arnt van Kalkar’ (ein 15e iuw)
Byld ‘Apostel Paulus’