juli 10, 2019
fan ûnbekend*
De wrâld ken beide: goed en kwea,
jim binne minsken fan de Geast
en troch syn wurking goed fan aard;
wa’t ûnderweis in misstap docht,
bring him sêftsinnich wer op paad.
De eigenwize stiet foar gek,
mist kennis fan syn eigen geast;
ferlykje dy net mei in oar,
hâld do it by dyn eigen ljocht,
dat draachsto sels, it ljochtet foar.
Wa’t sieddet fan ’t ferkearde aard,
sil rispje grif syn ûndergong;
de Geast jout sie dat fruchten skinkt,
wa’t dêrfan sieddet, sjocht no al
dat oan de ein it libben winkt.
* Foto ‘Klear foar in goede rispinge’
juli 9, 2019
van Caspar David Friedrich*
De overgang is op het keerpunt groot,
van vloeibaar naar rotsvast,
te vergelijken met de mens:
de grens van leven over… naar zijn dood,
van halfvast naar wat stof of as.
Het werd een landschap, vlak, ook tot een top
geschoven, tot een last
van mensen over elke grens,
al kost het moeite, zelfs hun harde kop,
het hoort nu eenmaal bij dat ras.
Geen houten boeg kan tegen schots en scheef,
hij loopt na ’t keerpunt vast,
vervlogen is de laatste wens
van sterf niet hier een vroege dood, maar leef,
toch werd rotsvast wat halfvast was.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘De ijszee’