juni 5, 2024
fan ûnbekend*
Ezechiél
Sa spriek de Hear oer Israel:
‘Myn grime ha Ik stoart oer ’t lân
dat bloed stoart hat oer fjild en berch,
oer ’t folk dat eare frjemde goaden,
hat myn namme sa ûntwijd,
Ik hie it mei dit folk wol hân,
mar om de eare fan myn namme,
dêr’t it heidenfolk oer spotte,
helje Ik jim út ’e frjemdte wei,
sa wurdt myn namme hillige,
myn folk sil him dan skamje,
bringt yn ’t lân wat nijs ta stân:
beplante grûn yn plak fan woestenij,
bewenne stêden út it pún ferriisd,
in lân as wie ’t it hôf fan Eden.’
Sa spriek de Hear oer Israel,
syn fjild en berch wie wer yn tel.
Yllustraasje ‘Hôf fan Eden’
juni 4, 2024
van William Etty*
Als redder van het Capitool
nadat hij ganzen hoorde
in het midden van de nacht,
die hoorden Romes vijand
komen, niemand stond op wacht,
liet Manlius het niet bij woorden.
Zijn naam werd Capitolinus,
als held ging hij door ’t leven,
werd de redder van een slaaf,
kwam bovendien voor armen
op, men hield hem voor te braaf
en had niets met zijn nobel streven.
Wie woorden omzet in de daad,
is als een hond, gebeten
door wie om de armen lacht,
hij wordt tot Romes vijand,
onderworpen aan de macht
en van een hoge rots gesmeten.
* William Etty (1787-1849)
Schilderij ‘Manlius van een rots gesmeten’