juli 9, 2019
van Caspar David Friedrich*
De overgang is op het keerpunt groot,
van vloeibaar naar rotsvast,
te vergelijken met de mens:
de grens van leven over… naar zijn dood,
van halfvast naar wat stof of as.
Het werd een landschap, vlak, ook tot een top
geschoven, tot een last
van mensen over elke grens,
al kost het moeite, zelfs hun harde kop,
het hoort nu eenmaal bij dat ras.
Geen houten boeg kan tegen schots en scheef,
hij loopt na ’t keerpunt vast,
vervlogen is de laatste wens
van sterf niet hier een vroege dood, maar leef,
toch werd rotsvast wat halfvast was.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘De ijszee’
juli 8, 2019
’t Kaam fleanend oer, as in ynvaazje,
dûkend doe, op jacht nei fisk en iel,
massaal gie ’t op en del
mei swarte wjukken duvelsk rap,
it hie wat fan in hel.
In yllustraasje foar it minskdom
dat it fleanend nei de djipte giet
yn in klimaat mei iis
dat teit, út gletsjers wer in hap,
de wrâld is fan de wiis?
Sjedêr… de fûgel sûnder faasje
sit al tiden briedend op it nêst,
te lang foar libben kroas,
syn swarte wjukken wurde slop,
it is foar har net oars.
