juli 11, 2019
fan Marc Chagall*
It lânskip lei derhinne
as troch God en folk ferlitten,
tsjuster yn de neare nacht,
gjin striel noch fan de sinne.
Syn romte wie noch like
leech as wat ek moarn te mjitten
wie, neat oars as tinne lucht,
hy die it al in wike.
In wike ûnderst boppe,
dat hy seach it net mear sitten,
neat hie hy noch yn de macht,
hy koe allinnich roppe.
Ynienen wie se boppe
him, de hannen om syn holle,
har gefoel joech him wer lucht
troch noas en fingertoppen.
Sjedêr de reade sinne,
strieljend fan de leafde, folle
net genôch, de griene pracht
fan ’t lânskip… sa’t sy binne.
* Marc Chagall (1887-1985)
Skilderij ‘Grien lânskip’
juli 10, 2019
fan ûnbekend*
De wrâld ken beide: goed en kwea,
jim binne minsken fan de Geast
en troch syn wurking goed fan aard;
wa’t ûnderweis in misstap docht,
bring him sêftsinnich wer op paad.
De eigenwize stiet foar gek,
mist kennis fan syn eigen geast;
ferlykje dy net mei in oar,
hâld do it by dyn eigen ljocht,
dat draachsto sels, it ljochtet foar.
Wa’t sieddet fan ’t ferkearde aard,
sil rispje grif syn ûndergong;
de Geast jout sie dat fruchten skinkt,
wa’t dêrfan sieddet, sjocht no al
dat oan de ein it libben winkt.
* Foto ‘Klear foar in goede rispinge’