juli 15, 2019
Noch jong en sûnder ûnderfining
stiet er op it houten stek, sjocht út
nei wat der fan syn gading is
op ’t koarte gers of justjes heger:
in twa- of fjouwerpoat as bút.
Ferlern hat hy de hechte bining
mei de âlden yn it waarme nêst,
fan fretten wie er dêr wol wis,
hy moat him hjoed de dei sels rêde,
it stek jout him net folle rêst.
Hy hat se sjoen: it selskip swellen
op ’e stange fan it twadde stek,
it is no ienkear sa’t it is,
sy ha elkoar, hy is allinne,
stiet sûnder bút ferlern… foar gek.
juli 14, 2019
fan ûnbekend*
fan Archipenko**
Syn pake wie ikoaneskilder,
makke fan Marije in ikoan,
in hillich byld foar elke siel
dy’t iepenstie foar ynspiraasje,
Archipenko waard har soan.
Hy seach har oars as stille pylder,
boarre mei de eagen nei de siel
en iepene har inerlik,
fan bûten en fan binnen graasje,
ynspiraasje waard syn diel.
De frou koe troch syn djipgong rinne
om’t er gatten yn har lichem liet,
sa rûn er fielend mei har op
en achter harren kaam de staasje,
rekke troch syn byldzjend liet.
* Foto ‘Archipenko’
** Archipenko (1887-1964)
Byld ‘Rinnende frou’