juli 17, 2019
fan ûnbekend*
Wy wiene eartiids geastlik dea
doe’t wy noch net yn Kristus leauden,
mar libben sa’t de selssucht woe;
jim hawwe sels ek suchte
ûnder misse slaggen fan jim lea
en geast, wat oan de himel skreaude.
De himel reagearre mei
barmhertigens troch Kristus’ libben
fan leafde foar wa’t leauwe woe;
ferromme ha wy suchte,
want wy libben wer, in ommeswaai,
sadat wy nei it goede stribben.
It leauwe rint op dieden út,
dy komme sa by einbeslút.
Yllustraasje ‘Paulus op in muorre
fan in grot te Efeze’
juli 16, 2019
van Caspar David Friedrich*
Er is geen spar die hoger reikt
dan Christus met een gouden huid
aan ’t kruis, vast als een rots;
geen crimineel die hem bereikt,
te hoog is hij als buit.
De kunstenaar kan er goed bij,
hij ziet de rode avondlucht,
’t bloed van de zoon van God,
de hemel vangt het uit zijn zij,
de schilder slaakt een zucht.
De laatste stralen van de dag
verbreden nog het Christusbeeld
van dit is nu zijn lot;
terwijl de passie klinkt, slaat Bach
de maat, geen noot verveelt.
Zo trekt de kunst hier dubbel op,
de sparren zijn daarmee verguld,
vergoeding voor ’t complot,
dan stijgt de passie naar de top
en is het doek gevuld.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Het kruis in de bergen’