juli 23, 2019
van Caspar David Friedrich*
De mast steekt door de horizon,
maar komt er amper bovenuit,
een teken van verval
zo tussen horizon- en verticaal,
alleen de zee geeft nog geluid.
Drie uur geleden zonk de zon
in zee, erboven steeg de maan,
een teken van ’t heelal;
het wolkendek verscheen diagonaal
en liet de maan voor joker staan.
Voorbij de nacht verschijnt de zon,
reikhalzend kijkt hij ernaar uit
hoe kleurrijk ’t wezen zal;
het kruis vertelt ’t drie-urig nachtverhaal,
geen joker die dit teken stuit.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Noordzee in maanlicht’
Schilderij ‘Morgen in het Reuzengebergte’
juli 22, 2019
Geduerich yn beweging
binne guozzen yn de loft
of op it wetter, oeral thús,
sy ha har domisily fûn,
net skou mear of ferlegen:
‘Wy binne mei in hiele kloft.’
Sy lizze lang te wachtsjen,
hoege net om lading út,
sy ha har domisily fûn
by ’t eilân yn de Snitser mar,
mêstheech is har ferwachting:
‘Wy sjogge nei beweging út.’
Sneon wurde tugen hise
om te heinen romme wyn
en komt de gong deryn foar priis
en preemje, foar foaral de ear,
sels wa’t de slach ferlieze,
gean moandei like fûl deryn.