augustus 12, 2019
Blau flitsend fljocht er oan
as fûgel tusken wolk en wetter,
oan in ingel hast gelyk,
hy bringt in flits fan ’t paradys,
’t ferlerne ryk.
Ferskûle yn it grien
fan hoop op letter justjes better,
skinkt er dochs syn glâns
oan wa’t de eagen iepen hat…
unyk dy kâns.
It giet sawat wer oan:
de wjuk wurdt spraat, net folle letter
sjit er út it grien
fan hoop, de flits fan ’t paradys
is fluch wer gien.
augustus 11, 2019
fan ûnbekend*
Sûn nei lichem en nei geast,
sa sille sporters stride
op ’e Spullen fan Olympus**;
lit gjin jild de foarstap krije:
hjir jildt meidwaan, dat komt earst.
Jim Thorpe die as yndiaan,
lykas syn foarfaars strieden,
alle war om earst te wurden
op ’e fiifkamp, as in frije
fint soe hy de rest ferslaan.
Goud wie him lykwols net gund,
want jild soe ’t spul net liede:
Jim fertsjinne sechtich dollar
yn de moanne, ’t koe net lije,
syn stunt ferlear it fan de munt.
Libbenslang focht troch syn geast,
hy stoar foar’t oare tiden
’t spul feroare op Olympus.
* Foto ‘Jim Thorpe’
** Olympyske Spullen fan 1912 yn Sweden