augustus 21, 2019
fan ûnbekend*
Kolossers, lit my dit ek skriuwe:
hoewol’t jim my net kenne fan gesicht,
myn geast is wol yn jim fermidden,
dat dy wit fan leauwe as in plicht.
De plicht skriuwt foar: hâld jim oan wetten,
want wat de wet seit, moat de minske dwaan,
men is dan bûn oan tûzen triedden,
hat gjin frije hannen om te jaan.
Guon skreauwen foar: ferearje ingels,
want wat in ingel docht, is tusken God
en minsken yn te stean en bidde
foar it heil, dat ivich wurdt ús lot.
Mar ik skriuw foar: ferearje Kristus,
want mei syn bannen hâldt Hy by elkoar
wat los wie, oars as tûzen triedden…
’k hâld as learaar jim dy wiisheid foar.
* Ikoan ‘Paulus’
augustus 20, 2019
van Caspar David Friedrich*
Een tweetal steekt er bovenuit:
de harde rots en scherpe wolk;
ze wijzen naar een hoger plan,
verwijzing met een bijgeluid.
Hij klom totdat het niet meer kon,
met speer en aan zijn riem de dolk;
geen dier dat hij daar tegenkwam,
terwijl hij toch aan hoogte won.
Daar staat hij op de scherpe rots,
verwacht de voortgang door het zicht
op golven, horizon en wolk,
die even scherp is als zijn trots.
Hij steekt zijn speer nu ver vooruit
als overbrugging van het licht
dat ligt te blinken; voor de maan
applaudisseert de deining luid.
Zijn scherpe trots houdt niet lang stand,
’t applaus is niet bestemd voor hem,
als bijgeluid klinkt: hier vandaan,
de speer verwijst naar ’t lage land.
* Caspar David Friedrich (1774-1840)
Schilderij ‘Op de rots’