augustus 2, 2019
fan Peter Paul Rubens*
Fereale wie Deukalion op Pyrrha
en troude dêrom mei syn nicht,
wêr’t Zeus wol sympaty foar hie,
mar fan Olympus ôf hie hy it sicht…
… op ’t minskdom, dat him folle minder oanstie,
dus tocht er oan in grutte floed,
hold noch syn tinkbyld yn berie,
want troch de floed kaam ek it pear yn noed.
Deukalion en Pyrrha mochten bouwe
in boat, lykas ek Noach die,
foar’t Zeus it wetter streame liet…
gjin man of frou dy’t noch te rêden wie.
Nei njoggen dagen wie it wetter sakke
en koe it pear wer út ’e boat,
de loft wie griis, de grun noch wiet,
gjin mins op ierde, in ferlitten oard.
Doe mocht it rêden pear fan Zeus wat winskje,
se woene graach wer selskip ha
fan oare minsken, dy’t mei har
de wrâld opbouden, leaver mear as twa.
Mem Ierde soarge foar in protte stiennen,
troch beide smiten op ’e grûn;
de stiennen waarden, nee, gjin kar,
in man of frou, Zeus hie wer libben jûn.
* Peter Paul Rubens (1577-1640)
Skilderij ‘Deukalion en Pyrrha’
augustus 1, 2019
fan Frans van Mieris de Oude*
It soe in miel mei woartels wurde,
net ferkeard fansels, mar sûnder smaak,
de mûle hie ferlet fan justjes mear,
syn wurden kamen hoeden ta de saak:
‘Do litst de woartels net ferwurde,
leave, dat stel ik fansels op priis,
mar mei in kantsje is soks earder gear,
oranje boppe, mei myn wiif bin ’k wiis.’
Syn wurden hawwe har oertsjûge,
’t koe net oars, sy wiene al lang troud
en mei har jonge kaam it ek wol klear,
hy wie mei ’t wurd fan mem en heit fertroud:
‘Do witst, myn jonge, fan de drûge
kiel fan heit, de hiele dei yn ’t spier
foar ús, dan witst it wol, fan ’t wurkjen gear,
de woartels ha ferlet fan slokken bier.’
De jonge wist wol wêr’t de kanne
stie en ek hoefolle jild mem joech
en wêr’t er alle kearen hinne moast,
want heit syn kiel wie alle dagen drûch.
* Frans van Mieris de Oude (1635-1681)
Skilderij ‘Boere-ynterieur mei húslik tafriel’