augustus 4, 2019
It paad rûn oer de bûlevaar
op sneintemoarn , de twadde dei
fan Snits syn heechtiidswike;
boaten leine board oan board
te wachtsjen op har waar.
It wie noch stil yn wyt-read-blau,
wat alles fan de nachtdronk sei,
it feest woe mar net wike
foar it ronkjen ûnder seil,
dat heinde al de dau.
De pankoekspanne heinde ’t aai,
dat op it fjoer te bakken lei,
want nei de drank, die bliken,
seagen se yn ’t nachtmiel heil…
moarn is der wer in dei.
Hjoed sille se it wetter op,
it read-wyt-blau nimt harren mei
nei hieltyd nije piken,
flessen geane mei oan board,
sa ha se ’t yn de kop.
augustus 3, 2019
fan Edward Burne-Jones*
Timoteüs beskôgje ’k as myn soan,
betrouber as wie ik syn heit,
wy ha ’t bliid boadskip tsjinne,
tegearre foar de Hear,
wat alles yn ús libben seit.
Meikoarten komt de soan by jimme oan
om te fernimmen hoe’t it giet
en hoe’t jim kristen binne:
noch bidde oan de Hear
en sjonge Him ta mei in liet.
Mar nee, Epafroditus stjoer ik earst,
hy striidt mei my lykas in broer
om oeral folk te winnen
dy’t libje wolle foar
de Hear, wy jouwe dêroan stjoer.
It kin, Epafroditus is wer sûn,
hy hat syn libben weage om
de Hear en jim te tsjinjen,
wy binne foar elkoar
as broers, sa is it libben rom.
* Edward Burne-Jones (1833-1898)
Glês-yn-lead ‘Apostel Timoteüs’