september 17, 2019
van Edward Burne-Jones*
Wat binnen is, komt buiten:
innerlijk is zij geboeid,
waardoor haar oog iets anders ziet
dan stevigheid in ’t glas,
voor haar veel tralies voor de ruiten.
Zij was veel in gedachten,
innerlijk heeft zij gebloeid
totdat het uitliep op verdriet,
nog dieper dan ’t eerst was:
depressie, slapeloze nachten.
Eerst kwam zij nog naar buiten,
sneed een tak met witte bloei,
die zij naar binnen heeft gebracht,
’t werd anders dan ’t eerst was,
zij hoorde weer een vogel fluiten.
* Edward Burne-Jones (1833-1898)
Schilderij ‘Hoop’
september 16, 2019
De koppen kamen byinoar
om efkes te oerlizzen,
’t gie benammen om de strategy
hoe mûzen op te jeien,
want de skea oan ’t gers wie bar.
Foar kij gie ’t om it deistich miel,
ek foar de blauwe reager,
dêr’t in poarsje mûzefleis foar wie;
dy hie oars neat te kleien,
kriich troch ’t stampen rom syn diel.
Ien stampte fierste entûsjast,
in oanslach op ’e reager,
dy’t fuortdaliks op ’e wjukken gie,
hy seach de mûzen swaaien:
‘Flean mar op, bist net ús gast!’
