september 24, 2019
van Edward Burne-Jones*
Geen wiel blijft op dezelfde plaats,
het rolt naar zijn bestemming,
aangedreven door een kracht
die gehoor geeft aan de rem,
bediend door mannelijke macht.
Zij heeft de kracht voor vaart en rem,
’t ligt zeker aan haar stemming
wie zij de geschiktste acht:
die gehoor geeft aan haar stem,
zij heeft de kerels in haar macht.
Zij komen bijna naakt voorbij,
een lendendoek als remming
voor ’t verlies van man en macht;
haar fortuin bestaat uit hem
die op haar overwinning wacht.
* Edward Burne-Jones (1833-1898)
Schilderij ‘Het rad van fortuin’
september 23, 2019
Syn paad kroep hy allinne
as trage stikelrûp,
der wie gjin tinken by
doe’t hy oer skulpen hinne glied,
it brutsen hûs fan slakken,
foar ’t gefoel gie dat gewoan:
‘Ik libje want ik krûp.’
Sy ha elkoar traach moete
op it krúspunt fan it reid,
der wie gjin tinken by
doe’t ien de oar tsjin ’t glêde glied,
sa dogge dat de slakken,
foar ’t gefoel gie dat gewoan:
‘Wy libje sa’t it leit.’
