september 11, 2019
fan Paulus*
fan Eddy Brunelli**
Lit my jim yn de kunde bringe
mei it lûd fan de trompet
as Kristus delkomt op ’e wolken,
dan is it foar wa’t sliept te let,
dy tiid sprekt fan de lêste dingen.
Wa’t yn de ierde rêst mei sjonge,
giet de libbenen dan foar
nei Kristus, Hear fan alle folken,
sy sjonge yn it grutte koar,
jûchheiend wurde wy ûntfongen.
Lit ús op ierde wekker bliuwe,
want gjinien wit fan de dei
dat Kristus delkomt op ’e wolken,;
wa’t sliept, wit fan gjin tiid en wei,
hy lit him op syn dreamen driuwe.
Doch oan it pânser fan it leauwe
en de leafde, earst dy twa,
set dêrnei op de helm fan hope,
sa kinne wy nei Kristus ta,
dy’t op ’e wolken stiet te weauwen.
* Part fan de earste brief oan de Tessalonikers
(haadstik 5)
** Yllustraasje ‘Jezus op ’e wolken’
september 10, 2019
van Edward Burne-Jones*
In ’t zwart was zij op weg gegaan,
van hier, de plaats ‘Hier is het niet’,
naar daar, de plaats ‘Hier moet je zijn’,
nog zonder zeker weten
van hoe kom ik er tenslotte aan.
Zij raakte in een struik verward
met stekels die men eerst niet ziet,
die wijzen naar de weg terug,
naar wat niet is vergeten…
plotsklaps leek de start veel minder zwart.
Gevleugeld kwamen zij toen aan,
de vogels als een aureool
en enkele op struik en steen,
de engel liet toen weten:
‘Laten wij nu samen verder gaan.’
’t Ging verder zoals was gezegd,
zij liet zich leiden als op school
het kind, zo moest de voortgang zijn
– je zult maar Pelgrim heten –
samen kwamen zij in ’t hart terecht.
* Edward Burne-Jones (1833-1898)
Schilderij ‘Liefde leidt de pelgrim’
Schilderij ‘Het hart van de roos’