september 30, 2019
Sjoch hoe’t se nei de hichte stribje,
de pearse bloei rikt nei it blau
fan de ûneinichheid,
dêrtusken plomkes reid,
’t komt oan op lang te libjen.
De stikel kin de delgong keare,
gjinien komt dan de blom tenei,
wat jout him wissichheid;
as ’t oan de stikel leit,
kin neat de fuortgong keare.
De blom barst út yn hûndert siedden,
de fuortgong nei opnij yn bloei,
’t giet troch… in ivichheid;
wannear’t mar justjes waait,
sjocht men it sie oan triedden.
september 29, 2019
fan ûnbekend*
Kin in frou in Mozes wurde,
de Mozes fan it slavefolk?
Se hat nei frijheid stribbe,
wie fan rjochtfeardigens de tolk
en fierde swarten nei nij libben.
Yn ’t paleis hat sy net wenne,
sy bodde op har eigners grûn,
hie sels gjin eigen libben,
waard slein, noch hurder as in hûn,
de nacht wie lang troch seare ribben.
Lykas Mozes is sy flechte,
ûntsnapte út ’e slavesel,
mar kaam werom foar oaren,
dy’t helle waarden út ’e hel,
sa hat sy har bestean feroare.
Harriet koe Mozes wurde,
in frou mei likefolle moed
rûn yn ’t bestean nei foaren,
kriich yn ’t beloofde lân de groet
fan Him dy’t hiel de wrâld feroare.
* Stânbyld fan Harriet Tubman yn Little Rock’