november 8, 2019
fan Jean Baptiste Marie Pierre*
Jawis, Zeus wie al wer fereale
op in kreaze faam fan fleis en bloed,
Europa hie dêrfan gjin weet…
hoe kriich de god har by de hân?
Hy moast feroarje, deale!
De transformaasje yn in bolle
makke dat god Zeus in cognito
nei ’t strân op frijershoeven gie;
hy stampte spoaren yn it sân,
mar koe gjin gatten dolle.
Europa wie mei har freondinnen
oan it boartsjen tusken eb en floed,
it wie har like lang as breed
dat dieren kamen op it strân,
in bolle moast dus kinne.
Se aaide ’t bist mei beide hannen,
klom sels op syn rêch en rôp noch ho
doe’t hy mei har de see yngie;
Europa kriich mei Zeus in bân
en skonk him trije soannen.
* Jean Baptiste Marie Pierre (1714-1789)
Skilderij ‘De ûntfiering fan Europa’
november 7, 2019
fan Andrey Ryabushkin*
De wyn skuort oan de touwen,
mar de klokken liede net
op dizze grauwe neijiersdei,
dit jier lûkt stadich nei de ein…
wa sil dêrnei noch rouwe?
It godshûs op ’e hichte
skôget rûnom oer it fjild
op dizze grauwe neijiersdei,
syn lêste oere is net slein,
foar ivich is it stichte.
De klinte yn de lichte
sjocht al jierren by him op
as tuskenhillichdom op wei
omheech, troch Kristus’ feint foarsein
dy’t wit fan himelsk hichte.
Syn geast lûkt oan de touwen
alle dagen fan it jier,
mar yn it godshûs bliuwt it stil,
hysels lûkt stadich nei de ein
folslein mei godsfertrouwen.
* Andrey Ryabushkin (1861-1904)
Skilderij ‘Tsjerke’