oktober 24, 2019
fan Hendrick Goltzius*
Dêr leit er útteld op it fjild,
hoefolle swinen hat er sketten?
Fertelle kin er it net mear,
syn bloed waard net fergees fergetten.
Adonis wie in kreaze fint,
by wa’t goadinne Venus swarde,
by heech en leech en kear op kear
bleau sy by him, mar wat doe barde…
… dat bearde lûd, in everswyn
sloech ta en tagelyk in wûne,
Adonis telde doe net mear,
ien minder ûnder de miljoenen.
Foar Venus wie Adonis mear:
ûntelber wiene alle drippen,
Adonis’ bloed wie suver, klear
foar ’t bloeien, neat koe dêroan tippe.
Mei nektar mongen waard in drip
in klaproas troch de jierren hinne
as teken fan de leafde, net
te tellen… sa koe sy beminne.
* Hendrick Goltzius (1558-1617)
Skilderij ‘Stjerrende Adonis’
oktober 23, 2019
fan ûnbekend*
Do bringst, Timoteüs, de wiere lear
fan ús ferrizenis as Kristus komt,
mar oaren wolle ha, it hoecht net mear,
’t ferrizen hat al west.
Mij strideraasje, ’t hat gjin doel
om tsjin de sike stellings yn te gean,
ferfretten wurdt har lear, dy kankerboel
is foar ús heil de pest.
Wy binne ’t goud- en sulverguod
as ’t dwaan en litten sprekken lije kin,
ús âlde libben, hout en stien, is fuort,
sa hat it ienkear west.
Wês alle kearen blinkend skjin,
dan bist in tsjûgjend tsjinstfeint fan de Hear,
joust oan de dwerse sprekkers rjochtút sin
tsjin duvelsk pleit en pest.
* Glês-yn-lead ‘Michaël deadet satan’