november 24, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Wat koe de Lusitania net dwaan
op ’t romme oarlochswetter?
It wie in skip fol passazjiers…
de Dútser wist wol better.
De Brit koe mei it skip syn slach wol slaan:
it rom siet fol munysje,
dêrboppe libben passazjiers,
yn fredestiid tradysje.
De oarlochsjierren sloegen dûbelop,
de rom wie foar de naasje
dy’t torpedearre ’t heale skip,
gjin passazjier kriich graasje.
De Dútser libbe mar koart yn de waan
fan rom en rommer eachweid,
de see waard foar de USA…
de sege nei it weachfeit.
* Foto ‘Lusitania’
** Foto ‘De ûndergong fan de Lusitania’
november 23, 2019
fan Jan Victors*
Lit Abraham ús foargean
yn it leauwe, sa’t er gie
nei ’t lân fan de belofte;
sa’t hy ek útseach nei in soan,
dy’t him yn ’t lân ûnthjitten wie;
sa’t hy mei Izaäk yn ’t spoar
de berch op gie foar ’t offer
fan syn soan, it kaam der doe op oan,
dêr wie syn djippe leauwe foar.
Lit God ús foargean yn syn
trou oan wat er tasein hie
oan Abraham en ’t neiteam,
sa machtich as oan see it sân;
’t wie folle mear as goede rie,
in eed brocht Abraham yn ’t spoar,
de reis wie sa gjin offer
mear, it gie nei it beloofde lân,
it leauwe wie dêr nedich foar.
* Jan Victors (1619-1676)
Schilderij ‘Abraham’