november 9, 2019
fan ûnbekend*
Ik skriuw nochris, Titus, dat dyn taak
op Kreta noch net dien is
salang’t Kretinzers noch net dogge
wat ús al ien en mien is.
Nochris, dus ik skriuw it withoefaak:
wy moatte ús fernije,
wy likegoed as de Kretinzers,
do silst dêroer net swije.
Deljaan moat men ûnder oerheids macht,
jin dêr net tsjin fersette,
want opstean sil de oarder reitsje,
basearre op de wetten.
Goeddwaan, nim dy dieden goed yn acht,
de kâns om út te blinken,
wy likegoed as de Kretinzers,
do silst de wierheid skinke.
* Foto ‘Tsjerke fan Sint Titus’
november 8, 2019
fan Jean Baptiste Marie Pierre*
Jawis, Zeus wie al wer fereale
op in kreaze faam fan fleis en bloed,
Europa hie dêrfan gjin weet…
hoe kriich de god har by de hân?
Hy moast feroarje, deale!
De transformaasje yn in bolle
makke dat god Zeus in cognito
nei ’t strân op frijershoeven gie;
hy stampte spoaren yn it sân,
mar koe gjin gatten dolle.
Europa wie mei har freondinnen
oan it boartsjen tusken eb en floed,
it wie har like lang as breed
dat dieren kamen op it strân,
in bolle moast dus kinne.
Se aaide ’t bist mei beide hannen,
klom sels op syn rêch en rôp noch ho
doe’t hy mei har de see yngie;
Europa kriich mei Zeus in bân
en skonk him trije soannen.
* Jean Baptiste Marie Pierre (1714-1789)
Skilderij ‘De ûntfiering fan Europa’