december 3, 2019
van Vincent van Gogh*
Laag staan zij in het vlakke veld,
de onderkomens met de schuren,
toch nog hoger dan de horizon,
zo is het met dit volk gesteld.
Het hoofd komt tegen het plafond,
dus moet men voor de balken bukken;
lang en laag, ze zijn niet op elkaar
gesteld… een rok is geen japon.
Laag staan zij op het vlakke veld
in lange rokken boven kluiten,
toch nog hoger dan de horizon,
geen vrouw die alle scheppen telt.
Gebogen als het dak de rug,
het evenbeeld van ’t onderkomen;
spittend zijn zij op elkaar gesteld,
gaan samen na het werk terug.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Schuren in Hoogeveen’
Schilderij ‘Spittende boerenvrouwen’
december 2, 2019
Men is ta frijheid roppen,
al fan de earste sike ôf,
it giet deryn en -út,
net ien komt yn it nau
op wei nei boppen.
Tal traaljes litte witte
dat macht sprekt faak in oare taal,
dy fan in fêst beslút,
de ein fan it ferhaal
fan dwaan en litten.
Derút en daliks klimme,
de muorre biedt foarearst hâldfêst,
de geast kiest koers nei súd,
fier fan ’t fertroude nêst…
de frijheid nimme.
