november 15, 2019
fan ûnbekend*
Doe’t Hannibal mei oaljefanten
oer de rûge Alpen teach,
seach Rome dat mei ôfgriis oan,
de fraach wie: wapens of gesanten?
Earst wie it antwud om te striden,
mei it leger ’t noarden yn,
want Hannibal moast fan de troan,
it draaide út op oare tiden.
De nederlaach koe sprekken lije:
Fabius brocht hoeden yn,
’t kaam op foarsichtich fjochtsjen oan,
dan soe men Hannibal wol krije.
Foar Rome doogde ’t fan gjin kanten
kaam úteinlik as krityk,
dat Fabius moast fan de troan,
mar dy hold fêst oan syn gesanten.
Konstant teach Fabius troch ’t libben:
hoeden, trou oan syn gelyk,
dochs is hy sûnder eare stoarn,
hoewol’t er nei it lykwicht stribbe.
* Byld ‘Quintus Fabius Maximus’
november 14, 2019
fan Jacob Backer*
No’t ik op jierren kom,
feroaret myn gesicht:
de heuvels wurde heger,
beide dobben justjes djipper,
de bosken kleurje griis,
en gatten groeie ticht.
Elk wit wol hoe dat komt,
’t komt del op it gefoel:
de hichten wurde leger,
alle dagen folle stiller,
de tinzen kleurje griis,
gjin gat hat noch in doel.
Dochs sykje ik derom:
op ’t lêst slacht alles ticht,
de spegel is ek stikken,
mar ik ha noch wol in diggel
dy’t freget: wat is wiis?
Sprekt dat út myn gesicht?
* Jacob Backer (1608/1609-1651)
Skilderij ‘Alde man mei spegeldiggel’