december 11, 2019
fan Rembrandt*
Wol net allinnich harkje,
ek al is it nei Gods Wurd,
hoewol’t dat yn beweging bringt;
it giet foaral om goed te dwaan,
de earme syn gerak te jaan.
It is as mei in spegel,
dêr’t men it gesicht yn sjocht,
dat al gau fergetten is;
wa’t dus ferjit om goed te dwaan,
sil om Gods spegel ek net jaan.
Nim Abraham syn leauwe,
dat him yn beweging brocht
om mei syn soan op wei te gean;
it is mei sizzen net te dwaan,
it leauwe seit om ’t hert te jaan.
’t Wie krektsa mei hoer Rachab,
want de die striek mei har wurd
doe’t sy de boaden yn har hûs
opnaam om feilichheid te jaan,
wat út it hert komt, stjoert it dwaan.
* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘It offer fan Abraham’
december 10, 2019
van Vincent van Gogh*
Nog dieper zijn zij in het zwart
dan op de dag des Heren
als dominee voor ’t leven preekt
en uitdeelt, ieder krijgt zijn part.
Op deze dag, zo door de week,
moest de gemeente leren
dat leven uitloopt op de dood,
wat door het eind van buurman bleek.
De bomen staan nog in het blad,
de laatsten, die zacht ruisen
dat buurmans dood een voorbeeld is:
elk eindigt in het zwarte gat.
De toren mist zijn scherpte al,
omringd door houten kruisen,
vertellend een herinnering
aan het bestaan met top en dal.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Kerkje van Nuenen’
Schilderij ‘De toren op het kerkhof van Nuenen’