november 21, 2019
Op in pylder stie sy út te sjen
oer grêft en boatsjes hinne,
draaiend op har linkerfoet
mei ’t each op ’t rizen fan de sinne.
Fan de hichtedûns wie sy in fan,
foar lykwicht yn it libben
hold sy altyd foet by stik
mei grutte kâns op stive ribben.
Party wenten stiene oan de grêft
en leine yn de spegel
fan it wetter; ’t wie har goed,
want dûbelop wie faak de regel.
Yn de hichte lei har eigen krêft,
sy koe it net begripe
dat in boat keas foar de kick
nei ûnderen, ’t wie net har type.
november 20, 2019
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Se rûnen jierren troch de fuorgen,
stiene stil om op elkoar te sjitten,
foar de oanfal kamen se derút
om del te sigen yn it farske bloed
op grûn fan heech befel, ’t beslút
dat nommen wie om neat te litten.
De wapens lieten se wol swije
doe’t de klokken yn de krysttiid klonken:
‘Wolkom, berntsje, yn de kâlde stâl,
soldaten binne langer net yn noed,
mar komme út har tsjuster hol
mei lichte holle, swiere skonken.’
Dus lieten se de fuotbal rôlje,
koene frijút rinne, drave, skoppe
sûnder del te sigen yn farsk bloed,
gjinien foldie noch oan in heech befel,
it berntsje fûn it mear as goed…
twa dagen kaam de frede boppe.
* Foto ‘Oanfal út ’e rinfuorge’
** Foto ‘Fuotbalje tusken rinfuorgen’