december 10, 2019
van Vincent van Gogh*
Nog dieper zijn zij in het zwart
dan op de dag des Heren
als dominee voor ’t leven preekt
en uitdeelt, ieder krijgt zijn part.
Op deze dag, zo door de week,
moest de gemeente leren
dat leven uitloopt op de dood,
wat door het eind van buurman bleek.
De bomen staan nog in het blad,
de laatsten, die zacht ruisen
dat buurmans dood een voorbeeld is:
elk eindigt in het zwarte gat.
De toren mist zijn scherpte al,
omringd door houten kruisen,
vertellend een herinnering
aan het bestaan met top en dal.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Kerkje van Nuenen’
Schilderij ‘De toren op het kerkhof van Nuenen’
december 9, 2019
It is in wrâld fan wyt en swart,
gjin kleur fersiert de wol of hûd,
sa skreau de evolúsje foar,
dus bleau it sa oant hjoed de dei…
wa wit wat yn de takomst bart.
De witen ha har plak wol fûn,
’t sit yn de genen en it bloed
dat der gjin plak is foar de oar
dy’t swart is, dus mar gau hjirwei…
’t is wol de fraach: is swart-wyt sûn?
Wa wit wat yn de takomst bart,
faaks krije partsjes wyt in kleur
en skriuwt de evolúsje foar:
it puntsje fan de sturt wurdt read,
wat wol wat fan in stopljocht hat.
Diskriminaasje hat dan west:
de witen hâlde ho mei fleur
en oars stiet read foar in protest.