januari 28, 2020
van Vincent van Gogh*
De bomen vangen ’t meeste licht
om hogerop te komen,
laten toch een restje door,
het lage krijgt ook een gezicht.
De harmonie komt aan het licht,
al strijden alle sterken
om in het leven voor te gaan,
volkomen op zichzelf gericht.
Maar tussen alle stammen door
ziet men de verte lichten,
die geen last van kruinen heeft,
het koren speelt voor koor.
Reikt na de oogst het volle licht
tot op de grond, dan komen
uit de wortels stengels op,
maar ’t veld behoudt het ruime zicht.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Het bos’
Schilderij ‘Aan de rand van het korenveld’
januari 27, 2020
Fan fierren klonken klappen,
’t moast wol komme fan beton,
men koe it plak wol witte,
nei de opbou kaam de brek
fan dat ferneamd stasjon.
It wie fan trije bruorren
mei de oalje yn it bloed,
sy koene ’t peil wol mjitte,
hiene nea in oaljelek,
dat har bedriuw rûn goed.
Fan ’t âlde kaam it nije;
wat klonk fier fan dat stasjon,
wie ’t âlde liet, de namme,
doe kaam mei de dea in brek,
wat hurd wie… as beton.