januari 19, 2020
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Raspoetin liet him net bine,
libbe leech en heech, der mar op los,
mei hoeren en mei de tsarina,
as in godsman dy’t genies,
hy liet syn ljocht oan ’t hôf fel skine.
Grigori, syn earste namme,
wenne yn in doarp as boeresoan,
it wurk kaam yn it plak fan skoalle,
ynsjoch makke ’t jonkje wiis,
hy hat him nea foar syn folk skamme.
Net as boer koe hy it fine,
wol as pylger, reizgjend troch it lân;
as geastlik liedsman en genêzer
helle hy lju út ’e tiis,
sa koed er ’t hôf ek oan him bine.
Tsarevitsj Aleksej makke
hy ek better fan syn streamend bloed,
kriich doe de geunst fan de tsarina,
mar de oergeunst fan wa’t wiis
wie mei de tsaar, syn macht ferswakke.
Raspoetin moast him wol bine
litte, hie gjin macht mear oer himsels,
dus likemin oer de tsarina;
brute moard, it wie in griis,
se soene him yn ’t iiswek fine.
* Foto ‘Raspoetin’
** Foto ‘Raspoetin fermoarde’
januari 18, 2020
fan ûnbekend*
Froulju, sier jim net fan bûten
mei djoer goud en moaie klean,
lit jim inerlik mar strielje,
de frou moat sa troch ’t libben gean.
Manlju, sjoch hoe’t froulju
swijend troch it libben gean,
sa it goede foarbyld jouwe,
dat byld biedt jim in bêst bestean.
Froulju, sjoch nei Sara,
dy’t foar jim it foarbyld is,
Abraham seach sy as master,
dat byld wie helder, neat mei mis.
Petrus, do moatst witte
dat de frou lykweardich is
oan de man… emansipaasje!
De tiid feroare wat wie wis.
* Yllustraasje ‘Abraham en Sara’