februari 13, 2020
fan Pierre Bonnard*
De strjitten ljochtsje no al op,
it plein ropt sliepers wekker,
dy’t de sliep noch yn de eagen ha…
’t wurdt mei de oeren gekker.
De sinne is noch lang net op
as ’t folk begjint te rinnen,
roppend giet it op ’e drokte ta…
wêr moat dit drafkjend hinne?
De kleuren ljochtsje helder op,
begjinne ek te rinnen,
trochinoar, sa wol Parys it ha,
sjedêr de reade sinne!
De karre stekt der goar by ôf,
de ezel, ek net better,
set de poaten skrep, begjint foar twa,
’t wurdt mei it klappen letter.
* Pierre Bonnard (1867-1947)
Skilderij ‘Moarntiid yn Parys’
februari 12, 2020
van Vincent van Gogh*
Geen sprake van materie
die stil ligt op het tafelkleed
en mij geen woord te zeggen heeft,
zij leven voor wie beter weet.
Zij spraken al veel keren
van eenzaamheid naar volle kracht
om in het leven door te gaan:
de dag komt na de lege nacht.
Geen sprake van een serie,
zij bloeien in verscheidenheid
op grond van jong tot oud bestaan,
ze helpen geesten door de tijd.
Mijn geest wil zich ook weren,
naar buiten treden op het doek,
zodat hij zich volledig geeft
na ’t lezen van een levensboek.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Romans uit Parijs’
Schilderij ‘Zelfportret uit begin 1888’
