maart 10, 2020
van Vincent van Gogh*
Laat Arles zijn een kleurenstad
vanuit de laagte hemelhoog,
de torens, die ernaar verwijzen,
roepen op tot harmonie…
symbolisch is de regenboog.
De Grieken hadden Iris hoog,
zij was het die de regenboog
in felle buien liet verrijzen,
zes tot harmonie gekleurd,
een wonder voor het mensenoog.
Godin, laat mij mijn gang maar gaan
met irissen, naar u genoemd
of andersom, het blijft in ’t grijze,
maar mijn kleuren spreken van
de regenboog, door u geroemd.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Velden met irissen,
gezicht op Arles’
maart 9, 2020
De dize lûkt op út it wiet
as ’t moarnsljocht troch de tûken gluorket
om foar winner troch te gean,
de winter sjongt it simmerliet.
De sinne strielet waarmte út,
tefolle foar de iere maitiid
om mei faasje troch te gean,
want maart nimt grif in oar beslút.
Dan lûkt de dize oer it fjild,
sadat it grien yn wyt feroaret,
’t wiet lûkt oan de winterklean,
gjin wolk dy’t mei lij wetter spielt.
Mar dan… it spuitet út it wiet,
de swarte swan hat fruchtber buorke:
piken yn de maitiidsklean,
wat wiist op hoe ’t it altyd giet.
